Essay: ‘Bruggen naar de volgende generatie’

25 oktober 2008 zal de geschiedenis ingaan als de dag waarop ik in de Henry Le Boeufzaal pardoes in slaap viel tijdens de Negende Symfonie van Beethoven, uitgevoerd door Anima Eterna onder leiding van Jos van Immerseel. Wat me toen al opviel, tussen het knikkebollen door, was mijn jeugdigheid, toch in vergelijking met de rest van het publiek, een bezorgdheid die met de jaren alleen maar groeide. Of ik nu in Gent naar Collegium Vocale ging luisteren, of toekeek hoe Philip Glass live de soundtrack bij La Belle et La Bête verzorgde, altijd bleef ik, op een handvol conservatoriumstudenten na, een van de jongste bezoekers.